Θεραπεία και Καλοκαίρι: Πώς Χτίζεται η Ισορροπία

Κάθε χρόνο όταν βρισκόμαστε εν όψει των καλοκαιρινών διακοπών συζητήσεις λαμβάνουν χώρα για το πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να μην διακόπτουν το θεραπευτικό τους πρόγραμμα αλλά ταυτόχρονα και από την ανάγκη που προκύπτει για προγραμματισμένες παύσεις. Το παραπάνω ζήτημα μας απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια διότι προασπιζόμαστε τα σημαντικά ερευνητικά δεδομένα που αναφέρουν πως ένα πρόγραμμα παρέμβασης θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συχνότητα και ταυτόχρονα πως οι θεραπείες που προσφέρονται δεν έχουν χαρακτήρα σχολικού μαθήματος ή εξωσχολικής δραστηριότητας αλλά αποτελούν μέρος παρεμβάσεων κατά τις οποίες χτίζονται σημαντικές δεξιότητες και χρειάζονται τα στοιχεία της συνέπειας και της συχνότητας προκειμένου να επιτύχουν.

Είναι σημαντικό από τις πρώτες επισκέψεις του παιδιού στο θεραπευτικό πλαίσιο οι γονείς να ενημερώνονται για τη σημασία που έχει η τακτική παρακολούθηση συνεδριών, η οποία ως σταθερή και συχνή πρακτική ενισχύει τις νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που σχετίζονται με τις δεξιότητες που χτίζονται και δρα ανασταλτικά ως προς την απώλεια δεξιοτήτων που έχουν ήδη αποκτηθεί. Οι γονείς θεωρούνται πολύτιμοι αρωγοί στο να αποτελέσουν πηγή ενθάρρυνσης, να παρέχουν κίνητρο και επιβράβευση στις προσπάθειες που κάνει το παιδί τους και να εξασφαλίσουν τη συνέπεια που χρειάζεται η κάθε θεραπεία προκειμένου να είναι επιτυχής. Αντίστοιχα ο θεραπευτής είναι υπεύθυνος στο να προνοεί και να διαμορφώνει τις κατάλληλες συνθήκες όσον αφορά το θεραπευτικό πλαίσιο, να είναι ευέλικτος, να προσφέρει κίνητρο και να προσαρμόζει τη διαδικασία της θεραπείας ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού.

Από την άλλη πλευρά παρατηρώντας τα παιδιά που κάνουν προγραμματισμένες παύσεις κατά την διάρκεια των διακοπών κατανοούμε πόσο ευεργετικά επιδρά η ξεκούραση, η ανανέωση της ενέργειας, η αλλαγή παραστάσεων και η αποστασιοποίηση από την καθημερινή ρουτίνα. Κατά την διάρκεια των διακοπών τα παιδιά έχουν άπλετες ευκαιρίες για περαιτέρω μάθηση, για εξερεύνηση σε διαφορετικά περιβάλλοντα αλλά και για ευκαιρίες γενίκευσης δεξιοτήτων που έχουν αποκτήσει στον χώρο της θεραπείας καθώς και για να κάνουν κι άλλα βήματα προς την κατάκτηση της αυτονομία τους. Οι διακοπές είναι όχι μόνο αναγκαιότητα αλλά και ανθρώπινο δικαίωμα, ειδικά για τα παιδιά, που μέσα από το παιχνίδι, τις βουτιές στη θάλασσα και τη σύνδεση με τους γονείς, δεν ξεκουράζουν απλώς το σώμα τους, αλλά θρέφουν τη φαντασία, ενισχύουν τη συναισθηματική τους ωρίμανση και χτίζουν πολύτιμες αναμνήσεις που γίνονται το θεμέλιο της ψυχικής τους ανθεκτικότητας.

Καταλήγουμε λοιπόν πως η βέλτιστη προσέγγιση αφορά την ισορροπία μεταξύ της πολύτιμης θεραπευτικά συνέπειας αλλά και της αναγκαίας παύσης. Η συνέχιση των θεραπειών με μια φρέσκια καλοκαιρινή σκοπιά από άποψη απαίτησης και περιεχομένου των συνεδριών μπορεί να διατηρήσει την πρόοδο χωρίς να επιβαρύνει τα παιδιά. Και τέλος όταν έρχεται η ώρα για την προγραμματισμένη και αναγκαία παύση αυτή μπορεί να σχεδιαστεί με φροντίδα, προκειμένου να λειτουργήσει υποστηρικτικά στη συνολική θεραπευτική πορεία. Η προετοιμασία του παιδιού για την παύση, η σαφής επικοινωνία για τη διάρκειά της και η διατήρηση στοιχείων της ρουτίνας αν είναι απαραίτητο, μπορούν να συμβάλλουν ώστε η επιστροφή στη θεραπεία να είναι ομαλή, θετικά φορτισμένη και ενισχυτική για τη συνέχιση της προόδου. Στόχος μας παραμένει πάντα η διατήρηση μιας θεραπευτικής πορείας η οποία σέβεται τόσο τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού και άλλο τόσο την πολύτιμη παύση για ξεκούραση, παιχνίδι και ελευθερία.

Με εκτίμηση

Γούσια Μαρίνα,

Λογοθεραπεύτρια